در دنیای دیجیتالی امروز، سازمان‌ها با تهدیدات امنیتی پیچیده‌تری روبرو هستند و روش‌های سنتی امنیت شبکه، مانندVPN، دیگر به تنهایی کافی نیستند. رویکرد «اعتماد صفر» (Zero Trust) یک استراتژی امنیتی است که اصل «هرگز اعتماد نکن، همیشه تأیید کن» را در سراسر شبکه اعمال می‌کند. برخلاف مدل‌های سنتی که به دستگاه‌های داخل شبکه اعتماد می‌کنند، «اعتماد صفر» هیچ دستگاه یا کاربری را، چه داخل و چه خارج از شبکه، بدون احراز هویت و مجوز مناسب، مجاز به دسترسی نمی‌داند. این رویکرد فرض می‌کند که هیچ‌کس و هیچ‌چیزی ذاتاً قابل اعتماد نیست و باید قبل از اعطای دسترسی، هویت و مجوزها تأیید شوند. با افزایش دورکاری و استفاده از دستگاه‌های شخصی، «اعتماد صفر» امنیت لازم را برای دسترسی به منابع سازمانی از هر مکان و با هر دستگاهی فراهم می‌کند. این رویکرد به کاربران اجازه می‌دهد تا به صورت امن به سرویس‌های سازمانی دسترسی داشته باشند، بدون اینکه نیاز به اتصال به شبکه داخلی از طریق VPN باشد.